7 اکتبر 2022- در گزارش اجماعی اخیر انجمن دیابت آمریکا (ADA) و انجمن اروپایی مطالعه ی دیابت (EASD) آمده است که مصرف داروهایی مانند سولفونیل اوره ها که خود باعث هیپوگلایسمی می شوند باید پس از شروع انسولین قطع شوند.

همچنین این گزارش تأکید می‌کند که روزه‌داری ممکن است نرخ هیپوگلایسمی را در افرادی که تحت درمان با سولفونیل اوره و انسولین قرار می‌گیرند، افزایش دهد، که بر نیاز به آموزش فردی و مدیریت فعالانه ی دارو در طول تغییرات قابل توجه در رژیم غذایی تأکید می‌کند. علاوه بر این، بیان می‌کند که اگر از سولفونیل اوره یا انسولین استفاده می‌شود، در چنین شرایطی باید اهداف کمتر سخت گیرانه ای در نظر گرفته شود و در صورت بروز هیپوگلایسمی بدون علامت یا شدید، این داروها نباید تجویز شوند.

گزارش ADA و EASD در مورد مدیریت قند خون در پنجاه و هشتمین نشست سالانه EASD در استکهلم، سوئد ارائه شد و متعاقباً در مجلات Diabetologia و Diabetes Care منتشر گردید.

توافق‌ها و گزارش‌های قبلی نشان داده‌اند که سولفونیل اوره‌ها اثربخشی بالایی در پایین‌آوردن قند خون دارند، ارزان و در دسترس هستند، اما اثر ماندگاری ندارند.

این سند همچنین بیان کرد که به دلیل تحریک مستقل از گلوکز ترشح انسولین، سولفونیل اوره‌ها با افزایش خطر هیپوگلایسمی مرتبط هستند. همچنین، سولفونیل اوره ها با افزایش وزن مرتبط هستند، که در مطالعات کوهورت بزرگ، میزان افزایش وزن نسبتاً متوسط ​​بود. نویسندگان خاطرنشان کردند که هیچ تفاوتی در بروزMACE[1] در بین افراد در معرض خطر قلبی عروقی بالا که با گلیمپراید یا لیناگلیپتین درمان می‌شوند، وجود ندارد.

درباره سولفونیل اوره ها

تا زمان تایید متفورمین، سولفونیل اوره ها (SU) تنها رقبای تایید شده برای انسولین بودند و به طور گسترده برای درمان دیابت نوع 2 استفاده می شدند. تنها سه داروی SU در حال حاضر برای تجویز در دسترس هستند: گلیپیزید، گلیبورید، و گلیمپراید.

گلیبورید/متفورمین و گلیپیزید/متفورمین دو رژیم ترکیبی SU و متفورمین هستند که مورد تایید FDA بوده و در حال حاضر به بازار عرضه می شوند.

مکانیسم عمل آنها اتصال و بستن کانال های یون پتاسیم حساس به ATP روی غشای سلول های بتای پانکراس است که منجر به دپلاریزاسیون سلولی و جلوگیری از خروج پتاسیم می شود. دپلاریزاسیون منجر به باز شدن کانال های Ca2+ دارای ولتاژ می شود. افزایش کلسیم داخل سلولی منجر به افزایش همجوشی گرانول های انسولین با غشای سلولی و افزایش ترشح انسولین بالغ می شود.

گلیپیزید به شکل قرص های 5 میلی گرمی و 10 میلی گرمی با رهش فوری و قرص های 2.5 میلی گرمی، 5 میلی گرمی و 10 میلی گرمی طولانی رهش در دسترس می باشد. ایندیکیشن گلیپیزید فقط برای دیابت نوع 2 است.

عوارض جانبی اولیه سولفونیل اوره ها شامل افزایش وزن و هیپوگلایسمی است. شایع ترین عوارض جانبی شامل اسهال و حالت تهوع است.

سولفونیل اوره ها می توانند از جفت عبور کنند و در برخی از موارد با هیپوگلایسمی نوزادان ارتباط دارند. قطع این دارو دو هفته قبل از زمانی که انتظار می رود زایمان صورت گیرد، توصیه می شود.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/guidelines/to-prevent-hypoglycemia-discontinue-sulfonylureas-once-insulin-is-initiated-ada-and-easds-consensus-update-100250